Beschrijving: Lost Children: Geregisseerd door Norbert Kückelmann. Met Marcus Michalski, Robert Giggenbach, Tobias Riefer en Dennis Grabosch. De leraar Steiner, die net is overgeplaatst naar een middelbare school in een klein stadje in Noord-Duitsland, merkt dat de gemeenschap letterlijk wordt geterroriseerd door een groep jongeren, waaronder een van zijn leerlingen: op verjaardagsfeestjes voor gevestigde gezinnen, afstuderen feesten en gemeenschapsevenementen, ze lijken onuitgenodigd en proberen agressief gedrag te vertonen om gevechten uit te lokken. De angst voor geweld verlamt iedereen; zelfs de politie twijfelt. De groep voelt zich al snel meester van de stad. De drie jongens Andreas, Martin en Werner maken deel uit van de groep. De hoogsensitieve en intelligente Andreas is een buitenbeentje op school en lijdt onder de overmatige bescherming van zijn moeder, die hem aan haar probeert te binden. De slotenmaker Martin voelt zich onderschat en droomt ervan de stad te verlaten en erkenning en geluk in het buitenland te vinden. Werner heeft last van zijn dominante vader, die hem tot opvolger in zijn bedrijf wil maken, maar Werner heeft andere carrièreplannen, maar kan zich niet tegen zijn vader laten gelden. Alle drie vinden ze steun en een soort geborgenheid in de groep radicale jongeren. Terwijl Andreas en Werner na verloop van tijd beseffen dat de bereidheid van de groep om geweld te gebruiken alarmerende proporties aanneemt, verliest Martin zichzelf in zijn enthousiasme ervoor. Steiner vindt de passiviteit van volwassenen en het stadsbestuur tegenover jongeren onbegrijpelijk. Dus probeert hij de gewelddadige buitenstaanders terug te brengen. Als een televisiereporter wijst op de omstandigheden in de stad, komt de politie in actie. De groep jongeren zal voor de rechter worden gebracht. In de dramatische ondervragingen verschijnen ze als stiefkinderen van een socialisatie die alleen werkt door professioneel succes. Gezien hun sociale achterstand verenigen ze zich en willen ze de aandacht op zichzelf vestigen. Hun ideologische vermomming is extreemrechts: provoceren, uitdagen, slaan. Aan het eind van het traject gevangenisstraffen, meestal met proeftijd, maar hulpeloosheid van de officier van justitie, advocaat, deskundige en rechter: je hebt alleen maar aan de wet voldaan. De volwassenen willen de milde straffen niet aanvaarden. De leraar wordt gezien als de echte boosdoener omdat hij heeft geholpen de voorwaarden openbaar te maken.